Ίμερμαν, Καρλ Λέμπερεχτ

(Karl Leberecht Immermann, Μαγδεμβούργο 1796 – Ντίσελντορφ 1840). Γερμανός μυθιστοριογράφος και δραματουργός. Εγκατέλειψε τις νομικές σπουδές για να υπηρετήσει ως εθελοντής στους ναπολεόντειους πολέμους (1813-15). Όταν πήρε το δίπλωμά του, εγκαταστάθηκε στο Μίνστερ, στο Μαγδεμβούργο, και το 1827 διορίστηκε επαρχιακός δικαστής στο Ντίσελντορφ, όπου έγινε διευθυντής του θεάτρου της πόλης. Ύστερα από τη συλλογή Ποιήματα (1820), παρουσίασε την τραγωδία Η κοιλάδα του Ρόνσεβαλ (1820), την οποία ακολούθησαν μεταξύ των άλλων τα έργα Καρντένιο και Σελίντε (1826), Τραγωδία στο Τιρόλο (1827), που μετονομάστηκε Ανδρέας Χόφερ, και η τριλογία Αλέξης (1832). Αλλά η σατιρική φλέβα του βρήκε την καλύτερη έκφρασή της στα δύο ηθογραφικά μυθιστορήματα Οι Επίγονοι (1836) και κυρίως στον Μινχάουζεν (1839), μια ωραία απεικόνιση της αγροτικής ζωής που προμηνύει τον ρεαλισμό του Κέλερ και του Γκότχελφ, όπου περιγράφει τις περιπέτειες και τα κατορθώματα του περίφημου βαρόνου. Πρέπει επίσης να τονιστεί ο βασικός ρόλος που έπαιξε ο Ί. στη μεταρρύθμιση του Stadttheater του Ντίσελντορφ.